FINES et ad FINES vulgo TUYN

FINES, et ad FINES, vulgo TUYN

opp. dit. Leodiensis; ad Sabin fluv. Item, opp Helvetiae, Pfin, vel Pfin an der Thur, nunc pene iacens in Turgovia, apud Constantiam, ad Durium vel Taurum fluv. ab Arbore felice 20. a Vindonissa 30. in. p. forte ita nominatum, quod Rhaeti eousque fines suos extenderint. Vel secundum Vales. quod esset positum in confinio Rhaetiae, et Galliae Belgicae, seu quod esset finis Rhaetiae primae, et initium provinciae Maximae Sequanorum in Gallia Belg. Item opp. Galliae, hodie Fimmes, ad Vidulam, inter Augustam Suessionum, et Durocortorum Remorum medium: clarum martyrio S. Macrae et duobus Conciliis A. C. 881. et 935. habitis. Sic dictum, quo fines Remorum eousque pertinerent. Item locus Mediomatricos a Virodunensibus dividens, apud Aethicum. Item inter Aptam Iuliam, et Cabellionem, in confinio vulgentium, et Cavarum apud eundem. Item, opp. Hungariae, Samaguar Lazio, a Vesprino et Alba Iul. 6. leuc. in Merid. Comit. coppano proximum. Ferr. Plura in Gallia loca hoc nomine insignita, vide apud Hadr. Vales. Not. Gall. adde B. Rhenan. Rer. Germ. l. 3. c. 1. ad eum Ottonem I. C. S.